ENGELLİ BİREYLERİN HAKLARI
Bedrettin KELEŞTİMUR
İnsan merkezli düşününce sizleri kuşatan dünyanıza daha farklı, daha sıcak, daha içten bakıyorsunuz.
Yaklaşımınızda, ‘problem çözme odaklı…’ oluyor.
1974’lerden günümüze, 2024 yılına kadar bu sütunlarda sizlerle birlikte olduk!
Elâzığ Kent Konseyinin ev sahipliği yaptığı, “Engelli Çocuk Hakları Ağının Güçlendirilmesi Projesi Toplantısı…” bizlerde hayata daha duyarlı bakmamıza da bir çağrı niteliğindeydi!
Elâzığ Kent Konseyi Başkanımız Av. Rüstem Kadri Septioğlu’nu ve Elâzığ Belediyesini kutlarım.
Çok özgün ve nitelikli bir program dokusuna şahit olduğumu söyleyebilirim.
Aile ve Sosyal Hizmetlerde, artık hizmet ağı giderek gelişen Aile ve Sosyal Hizmetler Elâzığ İl Müdürü Ömer Faruk Ergün bu toplantıda önemli katkıları bulunan katılımcılara teşekkür ediyorlardı.
Tohum Otizm Vakfı Yöneticisi ve Engelli Çocuk Hakları Ağı Sekretarya Üyesi Özgül Gürel’de, “proje toplantısının amaçlarına dikkatleri çekiyorlardı…”
Toplantıya birçok kurum ve kuruluşlardan ve özellikle de, şehrimizde de yakından bilinen ve tanınan, ‘engelli temsilcileri/ veya dernekleri…’ görüş ve düşüncelerini paylaştılar.
Elazığ Kent Konseyi Başkanı Av. Rüstem Kadri Septioğlu yaptıkları konuşmalarında şu değerlendirmelerde bulunuyorlardı;
"Toplumumuzun yaklaşık %10 unu oluşturan engelli bireyleri ve sorunları acaba ne kadar tanıyoruz? Bizlere eşit hak ve yükümlülüklere sahip vatandaşlar olarak yaşamın her safhasında daha etkin katılabilmesi, sosyal devlet, sosyal adalet ve fırsat eşitliğinden istifade edebilmeleri işin empati kurmak yerine onlarla iletişim kurup problemlerini ilk elden onlardan dinlememiz hem toplum hem de onlar için daha faydalı olur kanaatindeyim. Ancak o zaman engellilerin hayatını zorlaştıran engelleri daha iyi görüp kaldırılmasına yardımcı olabiliriz. Engelli bireyleri toplumdan dışlamak yerine toplumla kaynaştırıcı faaliyetler yapılması esas alınmalı, pozitif ayrımcılık ile aradaki eşitsizlik ortadan kaldırılmalıdır. Çünkü engellilerin fiziksel, sosyal, ekonomik ve kültürel çevreye, hizmetlere, bilgiye ve iletişime, erişe bilirlikleri ile temel hak ve özgürlüklerini tam olarak kullana bilmelerinin sağlanması insan hakkı olarak kabul edilmiştir. Engellilerin yaşamlarında yaşadıkları sorunlar eğitim, ulaşım, fiziksel çevre, sağlık, sosyal güvenlik gibi alanlarda yaşanılan fırsat eşitsizliklerinden kaynaklanmaktadır. Bütün bunların yanında sevinebileceğimiz bir husus şudur ki; toplumumuzda engelli bireylere karşı olan saygı ve hoş görü gün geçtikçe artmaktadır. İnsanlarda “bir gün bende engelli olabilirim” düşüncesi oluşmaya başladığı için bu konuda ki hassasiyet artmaktadır.”
“03 Aralık Engelliler Günü…” için kaleme aldığım bir yazımızı sizlerle paylaşmak istiyorum;
Şirazlı Sadi’ye soruyorlar, insan(hayat) nedir diye?
Hafızalara bir nakış gibi işlenecek şekilde, insanı ve hayatı en iyi şekilde tarif eden şu cevap veriyorlar; “Yek katre-i hûnest hezar endişe” Yani, “Bir damla kan binlerce endişe”
İnsan hakkında Mesnevi Nuriye’de şunlar yazılı,
“İnsan zayıftır; belaları çoktur. Fakirdir; ihtiyacı pek ziyade. Acizdir; hayat yükü pek ağır.
Eğer Kadri Zü’l Celale dayanıp tevekkül etmezse (güvenmezse) ve itimat edip teslim olmazsa vicdanı daim azap içinde kalır.
Semeresiz(neticesiz) meşakkatler, elemler, teessüfler onu boğar; ya sarhoş veya canavar eder.”
Bir dörtlükte,
“Yâre varmak hoştur amma.
Yaren olmak başkadır başka
Ateş olmak hoştur amma
Yanık olmak başkadır, başka!”
Buraya kadar, bütün çabamız insanı tarif gayretindeydi. O gayret bizleri kendimizi ve dışımızdaki dünyayı elbette ki, tanıma ve anlama fırsatını ve de ferasetini verecektir.
Bizleri korkutan, göz körlüğü değil, gönüllerin körlüğüdür.
Bizleri ürküten insan mizacının sertliği değil, kalplerin katılığıdır.
Bir söz vardır; “Halden bilen âlim, halden bilmeyen zalim” diye!
İnsanına ve milletine hizmet, o insanı yüceltir; milletine efendi yapar.
3 Aralık Tarihi, ENGELLİLER GÜNÜ! “Özünü bilir isen, özürden kurtulursun”
Öncelikle özümüzü ve sözümüzü bilmeliyiz.
Bizim parçamız, bize ait olan insanımızın dertlerine hemhal olarak, onlarla hayatı paylaşmalıyız. Paylaşmak, ‘dertlere ve dertlilere doktor’ acılara ise bir bakıma en özge tedavidir.
Dinimiz, örfümüz ve aklımız öyle hassas teraziler kurmuştur ki,
‘Engelliye asıl şefkatle örülen bir hayat yolunu’ çizmiştir.
Hadis; “Körlük, günahların mağfiret edilmesini sağlar; Sağırlık da günahların affedilmesine sebeptir. Cesetten eksik olan her aza, kendi ölçüsünde, günahların affına netice verir” (Ramuzu’l hadis) Bu hadiste, sakat mü’minler için büyük bir müjde, kurtuluş ve teselli vardır.
Yarın neyin nasıl ve ne şekilde olacağını bilemeyiz.
Bildiğimiz bir şey varsa, “Her insan bir âlemdir” ve de, “Yaratılanların en şereflisidir!”
Hiçbir kimseyi bedeni veya fiziki bir özründen ne kınama hakkımız vardır, ne de o insanlarımızı toplumdan tecrit etme gibi basit diyebileceğimiz bir davranış!
Bunan tamamen aksine, ‘onlar bizlerin bir parçasıdır’
Hayatımızı ve dünyamızı onlarla paylaşmasını bileceğiz.
Bu bir fedakârlık değil, aksine bizlerin asli görevi arasında yerini almalıdır.
Türkiye’mizde de artık, ‘engelli vatandaşlarımızın’ organize olduklarını, sivil hayatta giderek güçlendiklerini görmek bizlere ayrı bir heyecan veriyor..
Artık günümüz Türkiye’sinde; yürüdüğümüz kaldırımlarda, alışveriş merkezlerinde,
Kamu kurum ve kuruluşlarında, öyle ki, ‘kentsel dönüşüm projelerinde’
Engelli vatandaşlarımız için belli standartlar getirilmeye başlanmıştır.
Şunu hemen ifade edelim; “En büyük engel sevgisizliktir!”
Hayata yürümeyi, ‘engelliden…’ onun ruh dünyasından öğreneceksin”
Ecdat, “Ne oldum değil, ne olacağım demeli…”
Otur düşün, “Hiçbir engel Allah’a kul olmaya engel değildir!”
Göz, gönül, ufuk, basirette açık olmalıdır…
Tekrar ifade ediyoruz, “Asıl körlük cehalettir!”
Sabırla, gayretle, hamiyetle, ‘sevgiye/ gönüllere…’ yürüyeceğiz!
Engellilere ithaf ettiğimiz bir akrostiş şiirimizi sizlerle paylaşmak istiyorum;
“Emanetsin, yüreğimdeki ses gibi
Nefes alışımda solurum seni
Gel, beyaz gül kırmızı gül gibi
Elif olur tozar, bulurum seni
Lakin kıyamda bir saf dağlar gibi
Lütfet gönüllerde okurum seni
İçimdeki yıldızlar sevgi yağmuru…”
Dökülür, ‘gonca gül’ ırmaklar gibi
Suyla gelen efsanelerim de;
Işığımsın, kaynağın Anadolu…
Türk’ün yüreği şefkatle anılır…
Şefkatle, merhametle, aşkla, ‘engelleri aşacağız’
Bozkır Anadolu’da birlikte yaşayacağız…
Birlikte… Işığa, aydınlığa yürüyeceğiz!
Tıpkı Belh ’ten, Buhara’dan, Ahlat’tan;
Sevda erenlerine merhabalar…
Merhaba, ‘şefkatle dokunanlara…
Kaleme, kalemin çizdiği nakışlara…
Merhaba, ‘gönülden kopan…’ alkışlara…
Bugün yüreğimizde ki alkışları, “Engelli Çocuk Hakları Ağının Güçlendirilmesi Projesi Toplantısına…” katkı sunanlara göndermek istiyorum.
Güzellikler her zaman için gönül alkışlarını hak etmiştir/ edecektir de… Bizler, kendi insanımızla birlikte her halükarda daha güçlü olduğumuzun şuurundayız…
Selam ve Muhabbetle
